Μια πρόσφατη μελέτη στο Δελτίο Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας του Evan Polman του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Kyle Emich του Πανεπιστημίου Cornell με έκανε να αναρωτιέμαι αν είναι πιο δύσκολο να είσαι δημιουργικός επιχειρηματίας παρά δημιουργικός υπάλληλος. Για όσους από εσάς δεν διάβαζαν τη μελέτη, η γραμμή γροθιά είναι αυτή: Σε μια σειρά τεσσάρων εργαστηριακών πειραμάτων που διεξήχθησαν σε φοιτητές, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι «οι άνθρωποι είναι πιο δημιουργικοί για τους άλλους παρά για τους εαυτούς τους».
$config[code] not foundΑυτή είναι μια από τις μελέτες που είναι πάρα πολύ έμμεσες για την παροχή συγκεκριμένων απαντήσεων σχετικά με την επιχειρηματικότητα. Εξάλλου, οι ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα σε προπτυχιακούς φοιτητές και εξέταζαν τη δημιουργικότητα σε ασκήσεις που δεν είχαν καμία σχέση με την εκκίνηση ή τη λειτουργία μιας επιχείρησης - την κατάρτιση φωτογραφιών ενός αλλοδαπού και την επίλυση ενός teaser στον εγκέφαλο. Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό ότι τα ευρήματα των συγγραφέων δεν θα συγκρατούν το είδος της δημιουργικότητας που χρησιμοποιούν οι πραγματικοί επιχειρηματίες για τη λειτουργία των δικών τους επιχειρήσεων ή άλλων επιχειρήσεων.
Από την άλλη πλευρά, η μελέτη εγείρει πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τη δημιουργικότητα των ιδιοκτητών επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Εάν το πρότυπο που εντοπίστηκε από τους συγγραφείς - ότι οι άνθρωποι είναι πιο δημιουργικοί όταν ενεργούν εξ ονόματος άλλων εκτός από τον εαυτό τους - επεκτάθηκε στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, θα είχε σημαντικές συνέπειες στη διαχείριση μικρών επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, το πρότυπο μπορεί να σημαίνει ότι είναι ευκολότερο να είσαι δημιουργικός όταν είσαι υπάλληλος παρά όταν τρέχεις την επιχείρησή σου. Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων πρέπει να πλαισιώνουν τις προσπάθειές τους για να βρουν νέες και καλύτερες ιδέες ως κάτι που κάνουν για λογαριασμό των υπαλλήλων και των πελατών τους και όχι για τους εαυτούς τους.
Προφανώς, είμαι στη σφαίρα της κερδοσκοπίας εδώ που προκαλείται από ένα ενδιαφέρον, αλλά από μακριά σχετικό άρθρο. Αλλά επειδή τα ερωτήματα που θέτει είναι τόσο ενδιαφέροντα, αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι περισσότεροι από εσάς που σκέφτεστε για το κύριο εύρημα της μελέτης. Πιστεύετε ότι θα ισχύει για ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων; Και αν το έκαναν, τι πιστεύετε ότι τα ευρήματα θα σήμαιναν για το πώς οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων θα έπρεπε να είναι δημιουργικοί; Τέλος, αν δεν νομίζετε ότι το κύριο εύρημα θα κατέχει, γιατί δεν θα δούλευε στις μικρές επιχειρήσεις με τον ίδιο τρόπο που εργάστηκε στο εργαστήριο;
