Από: Δρ. Dawn R. Rivers, Διευθυντής, Malone Macroeconomic Policy Institute
Θέμα: Αξιολόγηση της πολιτικής αντίδρασης στην οικονομική συρρίκνωση της περιόδου 2008-2009
Ημερομηνία: 18 Μαΐου 2012
$config[code] not foundΑρχίζοντας το φθινόπωρο του 2008, η αμερικανική οικονομία παρουσίασε τη χειρότερη συρρίκνωση από το 1929. Κατά την εξαμηνιαία περίοδο από το Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι το Μάρτιο του 2009, οι διοικήσεις των Μπους και Ομπάμα και η Federal Reserve ακολούθησαν διάφορες πολιτικές απαντήσεις, συμπεριλαμβανομένης της προβληματικής περιουσίας (TARP), τον αμερικανικό νόμο για την ανάκτηση και επανεπένδυση του 2009 (ARRA), καθώς και τις διάφορες ενέργειες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής κατά την περίοδο αυτή.
Από το 2007 έως το 2008, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 1,8%, αντανακλώντας την επιβράδυνση που ώθησε το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών να δηλώσει την έναρξη της ύφεσης από τον Δεκέμβριο του 2007. Τέλος, η οικονομία μειώθηκε κατά 2,8%, από 14,3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 13,9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Από τότε έχει ανακτηθεί. Το ΑΕΠ για το 2011 ανήλθε σε 15,1 τρισεκατομμύρια, σε μια φαινομενικά ισχυρή αύξηση 3,8% σε σχέση με το 2010.
Το TARP και οι δραστηριότητες του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού εμπόδιζαν τις διεθνείς και εγχώριες κεφαλαιαγορές να καταρρεύσουν εντελώς, αλλά ούτε και μπόρεσαν να αποκαταστήσουν επαρκή εμπιστοσύνη για να εξασφαλίσουν μια εύλογη χαλάρωση των πιστωτικών αγορών, αφήνοντας τους φερέγγυους καταναλωτές και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων χωρίς πρόσβαση σε κεφάλαια. Οι μεγάλες εταιρείες είναι σε θέση να δανειστούν, αλλά αποτιμώνται σε μετρητά, πράγμα που δεν κάνει τίποτα για αύξηση της παραγωγής.
Το ARRA δημιουργήθηκε για να εισφέρει 800 δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία, με 500 δολάρια σε άμεσες κυβερνητικές δαπάνες και 300 δολάρια σε φορολογικές δαπάνες. Τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα θα έπρεπε να έχουν μετατρέψει αυτές τις επενδύσεις σε πρόσθετα αποτελέσματα ύψους 3,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συνοδευόμενα από ισχυρή και συνεχή αύξηση του ΑΕΠ και μείωση του ποσοστού ανεργίας.
Ωστόσο, η οικονομική ανάκαμψη που άρχισε το 2010 φαίνεται εύθραυστη και δοκιμαστική. Η αγορά κατοικίας παραμένει ασθενής, το ποσοστό ανεργίας εξακολουθεί να είναι πολύ πάνω από το 5% της συνολικής απασχόλησης και το πτητικό κόστος της ενέργειας ασκεί ανοδική πίεση στις τιμές, προκαλώντας ανησυχίες για τον πληθωρισμό. Εάν οι πολιτικές απαντήσεις του 2008-2009 ήταν ομοιόμορφα αποτελεσματικές, προφανώς αυτοί οι δείκτες θα ήταν πολύ πιο θετικοί.
Δυστυχώς, η τρέχουσα ανάκαμψη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα σπίτι των καρτών. Η επανάληψη της αύξησης του ΑΕΠ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εκπληκτικά ισχυρή δαπάνη για προσωπική κατανάλωση και το επίπεδο καταναλωτικής δαπάνης του 71% του ΑΕΠ δεν είναι ούτε υγιές ούτε βιώσιμο. Η μόνη συνιστώσα του ΑΕγχΠ που δεν επέστρεψε (ή το ξεπέρασε) πριν από την ύφεση είναι η ακαθάριστη επένδυση του ιδιωτικού τομέα.
Στην πραγματικότητα, τα ετήσια επίπεδα επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα άρχισαν να μειώνονται από το 2006 έως το 2007, πολύ πριν από τη συρρίκνωση του 2008, υποδηλώνοντας κάποια διαρθρωτική αδυναμία πολύ πριν από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου 2008. Οι ακαθάριστες εγχώριες ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν κατά το ένα τρίτο (33,5% (2006 έως 2008) και έχει ανακτήσει μόνο το 82,3% των επιπέδων του 2006 από το 2011. Σε ακατέργαστα δολάρια, αυτό μεταφράζεται σε περίπου 400 δισεκατομμύρια δολάρια σε ελλείπουσες επενδύσεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, το αποτέλεσμα είναι περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πιθανή παραγωγή που έχει χαθεί στην οικονομία μας.
Για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, η σύστασή μας είναι ότι η κυβέρνηση Obama και η Federal Reserve λαμβάνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν τόσο την εμπιστοσύνη όσο και την αισιοδοξία, ιδίως μεταξύ των επιχειρηματικών κύκλων. Για παράδειγμα, μια μικρή αύξηση ή δύο φορές στο προεξοφλητικό επιτόκιο θα μπορούσε να πείσει τις εταιρείες να σταματήσουν να κάθονται στα μετρητά τους εάν μεταδίδουν το μήνυμα ότι η οικονομία μπορεί να θέρμανε και ότι το κόστος του χρήματος πρόκειται να αυξηθεί.
Μια τέτοια αύξηση των επιτοκίων θα μπορούσε επίσης να αναμένεται να έχει θετικό αντίκτυπο στον δανεισμό, καθώς θα βελτίωνε τα περιθώρια κέρδους για τις τράπεζες. Οι φορολογικές δαπάνες που επιβραβεύουν τις επενδύσεις έχουν αμφισβητήσιμη αξία μέχρι σήμερα - και πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο πολύ απαιτητικής έρευνας - αλλά δεν πρέπει να λήξουν οι πιστώσεις όπως η πίστωση έρευνας και ανάπτυξης.
Τέλος, σημειώνουμε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πραγματοποιήσει τις μεγαλύτερες ιδιωτικές επενδύσεις σε εταιρίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, με ελάχιστο αποτέλεσμα. Επιπλέον, μια στοχοθετημένη δημοσιονομική πολιτική για τις μικρές επιχειρήσεις, η οποία επικεντρώνεται στον δανεισμό, έχει ελάχιστη αντικειμενική νόημα σε ένα κλίμα στο οποίο το 92% των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων αναφέρει ότι οι ανάγκες τους σε πιστώσεις πληρούνται ή δεν ενδιαφέρονται για δανεισμό.
Λόγω της έλλειψης αποτελεσμάτων από αυτές τις επενδύσεις, θα έπρεπε η διοίκηση να συζητήσει τις μεταβαλλόμενες τακτικές προκειμένου να σταθεροποιηθεί η ανάκαμψη και να αυξηθεί η αύξηση του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Επιχειρήσεων (NFIB), η αισιοδοξία των μικρών επιχειρήσεων ανεβαίνει, αλλά παραμένει σε ύφεση. Ωστόσο, αυξανόμενος αριθμός ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων αναφέρουν επίσης βελτιώσεις στις τάσεις κερδών και αυξημένα σχέδια για την πραγματοποίηση κεφαλαιουχικών δαπανών.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα στοιχεία τα τελευταία 15 χρόνια επιβεβαιώνουν ότι οι εταιρείες τείνουν να είναι μικρότερες και ότι πρόσφατη έρευνα από το ίδρυμα Ewing Marion Kauffman διαπίστωσε ότι η κύρια πηγή αύξησης της απασχόλησης είναι μικρές ή νέες μικρές επιχειρήσεις, συνιστώ στη διοίκηση να ενθαρρύνει νέα επιχείρηση με την ελαχιστοποίηση των επαχθών κανονισμών, την εξεύρεση τρόπων για να βοηθηθούν οι μη εργοδότες να κάνουν τη μετάβαση στους εργοδότες, να ενθαρρύνουν τις επενδύσεις σε μικρές επιχειρήσεις (η αρχή του νόμου JOBS ήταν ένα καλό ξεκίνημα) που προσφέρονται επί του παρόντος από την αμερικανική Διοίκηση Μικρών Επιχειρήσεων και κάνουν άμεσες επενδύσεις σε μικρές επιχειρήσεις όπου είναι δυνατόν.
Επιπρόσθετα, συνιστώ να συγκαλέσει η διοίκηση μια άλλη Διάσκεψη του Λευκού Οίκου για τις Μικρές Επιχειρήσεις και να υλοποιηθούν οι προτάσεις και οι συστάσεις των πραγματικών ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων όπου αυτό είναι πολιτικά εφικτό.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να προσφέρετε αυτήν την ανάλυση, κύριε Πρόεδρε. Αν έχετε περαιτέρω ερωτήσεις ή χρειάζεστε διευκρινίσεις σχετικά με κάποιο από τα σημεία της παρούσας, παρακαλώ μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Φυσικά, δεν έχω ακόμα διδακτορικό και δεν εργάζομαι για μια ανύπαρκτη think tank ονομασμένη από τον καθηγητή μακροοικονομίας μου. Αυτή η άσκηση ήταν μια ανάθεση από ένα μάθημα που πήρα το τελευταίο εξάμηνο, αλλά σκέφτηκα ότι οι ιδέες άξιζαν να μοιράζονται εδώ.
Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα Φωτογραφία μέσω του Shutterstock
3 Σχόλια ▼
